Dag 2 To the point

Hello folks,

Vanmorgen vroeg heb ik eindelijk de eigenaars gezien. Elisabeth een onderwijzeres op een Public school en Eric runt zijn eigen bedrijf. Het liep gisteren allemaal een beetje anders dan gepland. Ze waren vanwege een begrafenis niet thuis, dus ik kon de sleutel uit hun mail box pakken. Dat was wel wat onwennig voor mij, om alleen in een onbekend huis te komen. Nadat ik mijn tassen had uitgepakt zat ik maar te zitten en om me heen te kijken. Uiteindelijk ben ik maar naar bed gegaan, want ze kwamen maar niet. Met allemaal vragen in mijn hoofd lag ik te draaien in een groot bed. Ook heb ik nu kennis gemaakt met hun hond Pablo. Ik had hier al veel over gelezen in de reviews en inderdaad, ik was gelijk verkocht.

Zojuist heb ik via Skype even contact met de klas gehad, super was dat! Ik merk dat contact met het thuisfront en de berichten die jullie posten, veel met me doen. Want ik vind het soms best wel een beetje spannend. Onbekende mensen, onbekend terrein, ik kan niet even naar huis en ook geen paps of mams die me een bezoekje komen brengen.

To the point:

Vanaf de herfstvakantie ben ik druk op zoek naar verschillende scholen voor deze projectweek. Ik ben vooral nieuwsgierig naar de communicatie met kinderen. Hoe en op welke wijze leerkrachten communiceren met kinderen? Ik werd geïnspireerd door de colleges Pedagogiek, waarin het over kindgesprekken ging. Martine Delfos schrijft en vertelt hier veel over. In mijn groep ben ik direct gaan oefenen met verschillende varianten van kindgesprekken voeren. Tijdens het verdiepen in communicatie met kinderen, kwam ik op Reggio Emilia uit. Uitgangspunt van de Reggio-Emiliabenadering is dat kinderen gericht zijn op communicatie. Reggio Emilia is een pedagogische benadering van kinderen, ontwikkeld in de Italiaanse stad Reggio Emilia. Om een lang verhaal kort te maken, heb ik een school gevonden die volgens deze pedagogische benadering werkt. Havergal College in Toronto is een particuliere meisjesschool en zet volgende week voor mij de deuren open. Hier gingen veel mails en telefoongesprekken aan vooraf, maar het is gelukt. In Canada is het bijna niet mogelijk een school te bezoeken voor onderzoek. Vooral de Public schools, willen een soort bewijs van goed gedrag zien en moet je een projectvoorstel indienen. Toch kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging ik vandaag op pad. Na een stevige wandeling door de sneeuw en een lekker temperatuurtje van -15 graden kwam ik aan bij Dundas Public School. Eindelijk, hier had ik naar uitgekeken, een school in Canada bezoeken. Ik gaf mijn ogen goed de kost, maar ook andere zintuigen deden hun werk. De school rook niet erg fris, dat is het eerste wat mijn opviel. En ze zijn gespecialiseerd in een voedsel programma. Dat houdt in dat kinderen tegen een kleine vergoeding een warme lunch kunnen ontvangen. Hierover schrijf ik meer in mijn verslag. Uiteraard antwoordde de directrice wat ik had verwacht, ik moest contact opnemen met het hoofdkantoor om toestemming te krijgen. Dit heb ik direct telefonisch gedaan, maar het blijft lastig de juiste persoon te pakken te krijgen, goedkeuring krijg ik niet. Zelfs Elisabeth kreeg voor haar onderzoek geen toestemming, terwijl ze toch een echte Canadees is. Door de interesse die ik toonde, wilde ze toch een kort gesprekje met me aangaan, waardoor ik een indruk heb gekregen van hun onderwijsaanbod. En het is mij gelukt om een kort gesprekje met twee kinderen te voeren. Dit kan ik mooi meenemen in mijn verslag.

Mijn tweede dag zit erop! Ze zeggen dat het beter is om morgen binnen te blijven, er is slecht weer op komst. Het wordt morgen -25 graden!! Dit stukje werd aan de kinderen meegegeven: Weather Alert 
 A Wind Chill Warning continues for the City of Toronto. Bus delays/cancellations are possible as a result of the extreme cold temperatures. Whether walking to school or waiting for the bus, students are encouraged to dress warmly. Tune to local media and/or check the TDSB website for any updates.

 Lekker weertje om in de boeken te duiken en aan mijn verslag te werken en er komen collega's van Elisabeth die ik mag interviewen dus genoeg werk te doen.

Sleep well, Marïëtte