Dag 9 Amazing....Fantastic ....Fabulous....

Hello hello,

Mijn fruit, brood, laptop en een tas met mijn gewone schoenen staan allemaal klaar. Wat betreft die gewone schoenen, buiten kun je alleen met boots lopen, het is zo ijzig dat ik op school mijn gewone laarzen aan ga doen. Ik heb me voorgenomen om het advies op te volgen, wat velen mij hebben gegeven: *  Maak zoveel mogelijk foto's  *  Schrijf zoveel mogelijk op   * Neem alles in je op   * Geniet!

Via google maps en hulp van Eric en Elisabeth, heb ik uitgevogeld waar ik heen moet vandaag, welke metro, tram en bus ik moet nemen. Dat gaat spannend worden! Ik vertrek om 06:45 uur en loop de Subway in, ondertussen denk ik aan thuis. Ik ben hier ruim een uur onderweg, terwijl ik thuis met mijn kinderen in the running zou zijn. What a difference......Als ik uiteindelijk de bus uit stap, spreekt een vrouw mij aan en vraagt of ik een teacher op Havergal ben. Ha, dat begint al goed, gewoon ja zeggen, Mariëtte. Ik loop met haar op en ze wijst me de weg. Dat moet ook wel want het is een mega groot gebouw. Mijn ogen rollen bijna uit mijn oogkassen. Zo'n mooi gebouw is het dat ik t idee heb alsof ik in een film stap. Ik loop de school binnen en zie al heel veel kinderen in school bezig om 07:45 uur. Ik vraag me af wat ze aan t doen zijn. Dan loop ik naar het kantoor en vraag ik naar de principal. Ze verwachten me al en voor ik het weet, zit ik met drie dames in een kantoortje en heten ze me van harte welkom en tegelijkertijd  stellen ze me allerlei vragen. Ze geven me een schema waarin ik kan zien hoe laat ik in welke klas wordt verwacht. Aan het einde van de week heb ik een afspraak met de directrice, ze wil dan graag horen wat mijn indruk is van Havergal College en dit in combinatie met mijn onderwerp: communicatie. Ik word naar de Kindergarten klassen gebracht en voel me zo blij, wow this is happening for real??? Wat een klassen, wat een andere stijl, uniformen, allemaal meisjes. Dat is waar ook dit is een meisjesschool al sinds 1850, ik mis gelijk de jongens merk ik. De meisjes worden om de beurt de klas binnen gebracht door hun ouders. Als ze er allemaal zijn lopen we naar de aula, ik ben benieuwd wat hier gaat gebeuren. In de aula bevinden zich alle kinderen van Junior School. Ze zitten in een kleermakerszit op de grond. Het is muisstil, niemand praat, geen leerkracht, geen een kind. Ik neem achterin plaats en probeer af en toe een foto te maken. Totdat ik mijn naam hoor en ze vragen of ik wil gaan staan. Een leerkracht vertelt dat ik uit Holland kom en hier een week in alle klassen op bezoek kom. Dan klinkt er een luid applaus van alle kinderen en het team. Ik word er stil van......   Tijdens de opening wordt er gebeden en kaarsen aangestoken, maar ook belangrijke nieuwsberichten worden gedeeld door kinderen. We zingen eerbiedig (staand) een aantal liederen. Wat me opvalt is dat in deze grote groep geen een leerkracht bij de kinderen zit, het is ook niet nodig want ze gedragen zich uitmuntend. Na deze opening gaan we keurig in een rij naar de klas en daar vertelt ieder kind iets over het weekend. Dit is op een manier waar ik eerder over schreef van de stijl van Reggio Emilio. Hier zitten 18 kinderen in een groep, onder leiding van twee leerkrachten. Het is een bijzondere manier van lesgeven, wat moeilijk is om hier in mijn blog te beschrijven. Ik voer verschillende gesprekken met de leerkrachten. Er zijn 7 vakken die door vakdocenten worden gegeven. Frans, Muziek, Kunst, Gym, Dans, Techniek en Literair onderwijs. Tijdens snacktime (10:00 uur) staat de tafel in de lerarenkamer vol met fruit en koekjes. Ook hier krijg ik zoveel informatie van leerkrachten dat ik mezelf erop betrap dat ik helemaal vergeet te schrijven.  's Middags breng ik een bezoek aan de kinderen in de  leeftijdscategorie waar ik zelf les aan geef, grade 5. Ik zie een aantal overeenkomsten, maar ook leuke ideeën. Die ik allemaal mee neem......Triangel ;)) Ik neem nog een aantal interviews af voor mijn onderzoek en dan woon ik 's middags een teamvergadering bij.

Het was een mooie dag....Mijn hoofd, logboek, dictafoon en foto-map zitten vol met informatie. Zeer tevreden, moe maar voldaan, probeer ik dezelfde weg terug te nemen.

                                                                                      'Don't fear the unknown'

Lieve groet, Mariëtte