Even slikken…niet alleen de malaria pil

Charlène en René brengen me naar het vliegveld. Wat vind ik het fijn dat ze even tot aan de douane meelopen. Mijn grote koffer geef ik af en ik neem afscheid van mijn liefste en mijn dochter. Tjonge, ga ik dit echt doen, vraag ik mezelf af, als ik ze uitzwaai en ze nog maar een keer uitzwaai en nog een laatste zwaai. Ja, ik ga dit echt doen! 
Natuurlijk wordt mijn rugzak eruit gevist en grondig onderzocht. Ze moeten mij altijd hebben lijkt wel. Na de volgende douane ronde mag ik nog even uitleggen wat ik ga doen in Kenia en dan hoppa ben ik binnen. Ik zie al een paar deelnemers van t4t en ik herken mijn maatje waar ik het e.e.a. al mee heb voorbereid in Amsterdam tijdens de voorbereidingsdagen, ze heet Megan. Om de tijd door te komen doen we een spelletje en eten we nog even wat bij de Mac. Dan is het tijd om naar de gate te gaan en te boarden. Wat een groot vliegtuig, allemachtig! Ik zoek mijn stoel en begin me te settelen. Ik zit lekker bij het raam, niet om naar buiten te kijken ( het is nu 20:41) dus ik zal niet veel zien, maar om lekker tegen de wand te hangen. 
Ik pak mijn mobiel voor het laatste contact met René, papa mama en Carla. Zij stijgen ‘altijd’ met me op. Het is toch weer even slikken, als je opstijgt en je weet dat die twee vinkjes zometeen een vinkje wordt. Een beetje emotie tijdens het vertrekken laat ik maar gewoon toe. Ik hang in de lucht OMG!! Ik ga echt.
Het is 21:00 uur en ze komen langs met eten. Beef with potatoes, klinkt lekker. Tijdens de maaltijd neem ik toch maar even mijn malaria pil in, ondanks dat ik huiverig ben geworden wanneer ik de bijwerkingen lees. Ik speel wat muziek af en schrijf lekker van me af. Ik zie op mijn scherm dat we momenteel boven zakynthos vliegen en het is een prachtig gezicht al die lichtjes. Nu probeer ik wat te slapen en mijn rust te pakken.  Jullie horen van me

Ik ben aangekomen in Nairobi, een immens grote stad. Ik heb WiFi op het vliegveld dus daar maak ik gelijk gebruik van. Het is hier inmiddels 7 uur in de ochtend en we vliegen vandaag door naar Mombassa en dan met een busje naar ukunda.
Op weg naar Mombasa zien we de Kilimanjaro woooo prachtig in de wolken steken de bergen eruit.
Onze koffers gaan op het dak en dan een uur lang heel veel zien en ontzettend veel indrukken opdoen.
Richting de kust zie je het verschil tussen arm en rijk. Van de krotten rijden we nu tussen de hotels. En heel bijzonder zie ik grote reclameborden over welke school goed scoort en waar je kind naar toekomst gaan.
Aangekomen bij ons hotel worden we met open armen ontvangen met een lekker ritmisch nummer het klinkt als; “heeee waaa deee wakaman dadeeejee” maar het was meer hakuna matata !! Hierna krijgen we een lunch waar we sinds vannacht 2 uur wel naar uitkeken.
Ik krijg mijn kamer sleutel pak mijn koffer uit en fris me even op. Het is hier 33 gr dus doe maar iets luchtigs aan. Ik loop mijn kamer uit en helllluppp 8 apen op de gang. Ik zei; “ga weg ik ben niet gevaccineerd voor rabies!!! “ ze snapte het niet en bleven eigenwijs zitten. Wat een enge apen zeg.
Daarna een duik in de zee genomen en na het vergaderen en het avondeten vallen mijn ogen nu dicht. Ik kan niet meer😴
Ik ga het eens aan de binnenkant van mijn ogen bekijken. Welterusten